Sonja gaat genieten van pensioen

In twee decennia is Sonja besmet geraakt met het ijshockeyvirus. ‘Toen ik in 2003 bij Tilburg Trappers in dienst kwam had ik weinig met ijshockey. Wel met sport in het algemeen. Ik had me eerder in dienst van Nationale Nederlanden o.a. beziggehouden met sportsponsoring. Theo van Gerwen haalde me binnen in Tilburg. De club wilde vers bloed. Iemand die nog geen band had met mensen binnen de club. Na het faillissement van Trappers in april 2011 was het voor mij in Tilburg gedaan. Ik ben toen als vrijwilliger bij IJshockey Nederland terecht gekomen om daar in augustus 2016 in dienst te treden. Dat werd een dienstverband van 20 uur per week. Ik vind het wel bijzonder dat het na 20 jaar dezelfde Theo van Gerwen is die mij uitzwaait.’

Sonja heeft steeds met erg veel plezier gewerkt op het bondsbureau. ‘Het was altijd gezellig met Wilma en Theo, voor wie ik ook de back-office voerde. Er werd hard gewerkt, maar er was ook ruimte om met elkaar van gedachten te wisselen. Over het werk maar ook over andere zaken. We vonden het ook belangrijk om steeds samen te lunchen. Die samenwerking ben ik op een gegeven ogenblik wel gaan missen. Door corona konden we steeds minder op kantoor werken.’


Als Coördinator Sports & Events heeft Sonja altijd een nauwe band gehad met bestuurders, wedstrijdsecretarissen en vrijwilligers in het Nederlandse ijshockey. Persoonlijk contact staat bij haar hoog in het vaandel. ‘Je kunt via e-mail en andere digitale kanalen goed communiceren, maar ik hecht er veel waarde aan om mensen te ontmoeten en te bellen. En niet alleen als je ze nodig hebt, maar ook op andere momenten. Als je oprecht belangstelling toont wordt dat op prijs gesteld. En het betaalt zich terug. Ik heb bijvoorbeeld ontzettend veel leuke, positieve reacties gehad toen bekend werd dat ik met pensioen zou gaan.’

Sonja kijkt met veel genoegen terug op haar werk voor IJshockey Nederland. Het is onmogelijk om alle mooie momenten voor het voetlicht te halen. ‘Maar als ik enkele hoogtepunten moet kiezen zijn het vooral de geslaagde WK’s van onze nationale teams in binnen- en buitenland’, aldus Sonja. ‘Het voor de allereerste keer winnen van goud door onze U18 vrouwen in Mexico bijvoorbeeld. Ik herinner me nog dat ik toen samen met Theo met een lading bloemen naar Schiphol ging om de kampioenen te verwelkomen. Het was een hels karwei om die op de plaats van bestemming te krijgen, maar we kregen het voor elkaar. Ik kijk ook met erg veel plezier terug op het WK voor onze U18 vrouwen in januari 2020 in Eindhoven. Door een omzetting op de internationale kalender moest Theo op hetzelfde moment met de U20 mannen naar hun WK. Daarom hebben Wilma Olijhoek en ikzelf dat WK in Eindhoven gedraaid, met de zeer gewaardeerde medewerking van veel vrijwilligers uiteraard. Vorig jaar zijn we in april naar de WK Vrouwen in Angers (Frankrijk) geweest. Het was fantastisch om het gehele WK als supporter mee te maken. Ik heb door de jaren heen veel leuke mensen leren kennen, waarvan een deel vrienden zijn geworden. Dat maakt dat ik met extra veel plezier terugkijk op mijn werk voor IJshockey Nederland.’

Bij haar afscheid is er ook iets wat Sonja een beetje zorgen baart. ‘Ik vind het jammer dat het steeds moeilijker wordt om vrijwilligers te vinden. Hoe dat komt weet ik niet, maar het maakt de organisatie van evenementen er niet makkelijker op. Dit is overigens niet alleen een probleem in de ijshockeysport. Uit mijn contacten met andere sportorganisaties blijkt dat zij met soortgelijke problemen te kampen hebben. Ik vind dit wel jammer. De ticketverkoop kun je bijvoorbeeld wel anders organiseren, maar je kunt niet alle taken digitaliseren. Het betekent dat er meer werk op schouders komt van de mensen, die zich vrijwillig willen inspannen voor onze mooie sport.’

Sonja heeft geworsteld met het uiteindelijke besluit om al dan niet haar dienstverband te verlengen. Ze heeft toch besloten om meer tijd te nemen voor andere leuke dingen. Haar eerste kleinkind is op komst en verder staat de caravan klaar om er regelmatig op uit te trekken. Maar het afscheid is niet definitief. ‘Ze zijn nog niet van me af’, zegt Sonja gedecideerd. ‘Ik blijf op vrijwillige basis nog wel even actief voor IJshockey Nederland. Ik blijf voorlopig competitieleider en zal me ook bezig blijven houden met het Dutch Elite Development Camp en de U11-dag op de eerste zaterdag van november. Verder kan er altijd een beroep op mij worden gedaan als er een WK op het programma staat in Nederland.’