Interview: Ivan Kocanda

De uitspraak “ijshockey is mijn leven”, is voor weinig mensen meer waar dan voor Ivan Kocanda. In 2021 viert Ivan zijn 25-jarig jubileum als trainer in Heerenveen. Geboren in Praag, in 1947, groeide Ivan op in een stad die een van de betere clubs uit de Tsjechische League huisvestte: CLTK Motorlet Praha. Kenmerkend aan deze club was de intensiviteit van de trainingen. Dat de club namelijk veel van de grote ijshockey talenten van Tjsechië voortbracht, was niet toevallig. De trainingsmentaliteit was heftig: trainen gebeurde niet alleen op het ijs, maar vooral ook veel in de sportschool, en thuis. Zowel in de zomer als in de winter werd er hard getraind. Want als je ergens wilde komen, moest je er voor knokken. Van die mentaliteit kon Ivan Kocanda wel genieten; uiteindelijk kon je namelijk de resultaten van al het harde werken oogsten. Zo won hij op 15 jarige leeftijd met zijn team het landskampioenschap, wat in Tsjechië niet zomaar iets was!

Vluchten

Toen de Russen in 1968 Tsjechië invielen, vluchtte Ivan net als vele andere topsporters naar het Westen. Via Neuremberg kwam hij in Zuid-Afrika terecht, waar hij een korte tijd speelde. Via Bulejcik kwam Ivan bij Tilburg Trappers terecht, waar hij enkele jaren onder een schuilnaam speelde (als Koki Sanders). Die schuilnaam was nodig omdat het binnen de Europese IJshockey Federatie was beslist dat gevluchte spelers voor anderhalf jaar geschorst moesten worden.

Na zijn tijd in Tilburg, was Ivan een jaar actief in Utrecht. Hier coachte en trainde hij onder meer jeugdteams. Daar legde hij ook de eerste contacten voor de latere samenwerking in Heerenveen. Dit duurde overigens wel tot 1982. In dat jaar kwam Ivan via Alex Andjelic (†2021) bij Heerenveen terecht. Als gevolg van meermaals veranderende doelstellingen van Heerenveen, bleef Ivan hier niet heel lang aansluitend zitten. Pas in 1996 keerde hij terug als vaste trainer. In zijn tijd trainde hij veel jonge spelers, die later in de top van Heerenveen mee zouden spelen. Zoals onder meer Marco Postma, Dennis Schreur en Sjoerd Idzenga. Sindsdien is Ivan hoofzakelijk actief gebleven als jeugdtrainer in Heerenveen (met een korte tussenpoos).

Training

Ivan straalt na al die jaren nog steeds enthousiasme uit. Hij verlangt volledige aandacht van de spelers op het ijs. Maar belangrijker is misschien nog wel het benadrukken van het spelen van de teamsport. In zijn ogen, is samen leren werken niet alleen belangrijk voor je prestatie als team in ijshockey, maar is het ook belangrijk in je verdere leven!

In al zijn jaren van dienst, heeft Ivan de ontwikkeling van het Nederlandse ijshockey vanuit een bijzondere positie bijgehouden. Want niet alleen kon hij de ontwikkeling van zijn jeugd pupillen bijhouden. Ook kon hij zicht houden op de ontwikkelingen in een land als Tsjechië. De conclusie? Hoewel het aantal clubs en schaatshallen in Nederland flink is gegroeid sinds hij hierheen kwam, kenmerkt de ontwikkeling van het ijshockey zich door pieken en dalen. Er zou meer aandacht moeten komen voor de jeugd, aldus Ivan. Wil je het ijshockey naar een hoger plan tillen? Dan moet je je jeugd de gelegenheid bieden om iedere dag te kunnen trainen!

Uiteindelijk is ijshockey een sport die veel aandacht vereist, en waar je eigenlijk zo vroeg mogelijk mee moet beginnen. En net als iedere sport, geldt dat als je echt ver wilt komen, je ook buiten je vaste trainingsmomenten aan jezelf moet werken. Zijn ideaal: 3 maal per week ijstrainingen, 1 maal per week off-ice trainen in de gymzaal.

Stoppen?

Of Ivan Kocanda wilt stoppen met trainingen geven? Voorlopig niet! “Ik denk dat ik door ga tot ik dood ga of echt niet meer kan.” Zolang hij plezier heeft, gaat hij door. En dat, is uiteindelijk ook het belangrijkste aan deze mooie sport!

Artikel met dank aan Geert van der Meulen.