Buenos días desde Jaca: Dag 8

de ceremonie drong af en toe het scoreverloop vanuit Tilburg door tot de hal in Spanje. Eerst de verbazing over de snelle achterstand, daarna de bewondering voor de comeback tegen Bayreuth. Intussen kwamen spelers van zowel Nederland als België in de problemen met de wet. Die staat de consumptie van alcohol niet toe in sportaccommodaties. Dus de blikjes bier waarmee de medailles werden gevierd waren illegaal en het leidde tot discussies met de massaal aanwezige politiemacht in de hal.

Spanje won de slotwedstrijd van het toernooi van IJsland, maar was vooraf al zeker van de zilveren medaille. Bij het verdelen van de individuele prijzen zal politiek ongetwijfeld een rolletje hebben gespeeld. De lokaal extreem populaire doelman van Spanje kreeg bij de verkiezing van beste doelman de voorkeur boven Sjoerd Idzenga, die over duidelijk betere statistieken beschikte. Voor België mocht Ben van den Bogaert de prijs voor beste aanvaller in ontvangst nemen en Erik Tummers, topscorer van het toernooi, was de beste verdediger.

Het is een knap lange tijd geleden dat het Nederlandse team een gouden medaille heeft gewonnen ti een wereldkampioenschap. Om precies te zijn in 1999 in Eindhoven en Tilburg toen eveneens ongeslagen direct de degradatie van een jaar eerder ongedaan werd gemaakt en waarbij in de beslissende wedstrijd werd gewonnen van Roemenië. Sommige spelers van het huidige Oranje waren toen nog peuters en kleuters. Anderen, zoals Erik Tummers, zaten op de tribune.

Toen was het een promotie van het derde naar het tweede niveau in de wereld, na de herindeling door de IIHF in Divisions is dit nu de promotie van het vierde naar het derde niveau. Vooraf waren er toch de nodige twijfels of dit Oranje zou slagen in de missie om de degradatie direct weer ongedaan te maken. Een korte voorbereiding zonder oefenwedstrijden, veel spelers zonder WK-ervaring, het wegvallen of niet selecteren van enkele vaste waarden van de afgelopen jaren.

Uiteindelijk kan zonder problemen worden gesteld dat de selectie die bondscoaches Chris Eimers en Mike Nason meenamen naar Jaca met afstand het beste team waren ti het kampioenschap. De missie hing echter in de wedstrijd tegen Spanje wel aan een dun draadje. De eenvoudige zeges op IJsland, China en België doen een beetje vergeten dat Oranje tegen Spanje negen minuten voor tijd nog met 2-0 achterstond.

Het cruciale moment in het kampioenschap was de kneeing van Juan Brabo op Raphael Joly, waar Nederland een powerplay van vijf minuten aan overhield. Daarin scoorde Kevin Bruijsten de aansluitingstreffer, die het geloof bij Nederland terugbracht en het was de captain zelf die de overtime afdwong waarin Boet van Gestel Nederland het bonuspunt bezorgde. De Spaanse ijshockeyfans waren overigens na afloop van het kampioenschap nog altijd bitter over de straf tegen Brabo, die in Spanje wordt gezien als een arbitrale dwaling die hun de promotie heeft gekost.

De hoofdprijs in dit kampioenschap kwam echter terecht bij Nederland, dat de gouden medailles in ontvangst mocht nemen en voor de zesde keer deze week het Wilhelmus mocht beluisteren. Ook voor verslaggevers is het wel eens plezierig om een Oranje te zien dat wedstrijden domineert en wint. Het was deze week interessant om een aantal jonge spelers internationaal hun debuut te zien maken en mee te draaien alsof ze dit al jaren doen.

Organisatorisch viel er op het kampioenschap voldoende af te dingen. IJshockey is in Spanje een piepkleine sport, al krijgt de bond zo’n beetje veertien keer zo veel staatssteun als de Nederlandse ijshockeybond. Veel media was er niet aanwezig en eigenlijk leek men ook helemaal niet gerekend te hebben op buitenlandse interesse. Het leverde de nodige ergernissen op, maar ook voor ons maakt de gouden medaille veel goed.

Het was ook leuk om de Belgische ploeg weer te coveren, voor het eerst sinds 2004. De Rode Duivels begonnen sterk aan het kampioenschap, leken te gaan meespelen om promotie, maar kwamen aan het eind van het toernooi tekort. Een bronzen medaille is echter toch iets om bijzonder trots op te zijn en wie weet wat er mogelijk was geweest als België op volle sterkte had kunnen aantreden. Verdediger Vadim Gyesbreghs speelde een sterk toernooi, Ben van den Bogaert maakte vooral in de eerste wedstrijden veel indruk en Bryan Kolodziejczyk zorgde voor veel aanvallende impulsen.

Daarmee komt een einde aan een voor Oranje prachtig kampioenschap. Volgend jaar Oranje weer in Division IB. De komende weken wordt duidelijk wie daar de tegenstanders worden. Duidelijk is wel dat het niveau van dat toernooi veel hoger zal zijn dan dit jaar in Jaca. Hopelijk is de gouden medaille van dit jaar de motor achter een verbetering van het programma rond de nationale ploeg, zodat de degradatie vorig jaar in Eindhoven in de mist van de geschiedenis verdwijnt.

Namens Marco Spelten en Ronald Diehle bedank ik iedereen die onze coverage vanuit Jaca heeft gevolgd. Ik zeg ook dank aan de teammanagers van Nederland (Jeroen Zwaanswijk) en België (Guy van der Stuyft) voor hun medewerking, de bondscoaches Chris Eimers en Danny Peters voor de interviews na de wedstrijden, de supporters van Nederland en België die waren afgereisd naar Jaca. Het was weer een boeiende week. Wie weet tot volgend jaar.