30 oktober 200700:00

Door Joep Meijsen

Canadagboek deel 2

Toronto is geen ijshockeystad, maar een Leafs-stad. Zeggen ze. De dikke nederlaag tegen Washington leidt dan ook tot oproer in de media. In deze editie van het Canadagboek bovendien antwoord op de vitale vraag, welke superheld neemt het beste een penaltyshot?

De Marlies doen hun best zich een positie te verwerven in de stad. Een eerder AHL-team, de Toronto Roadrunners, hield het eerder deze eeuw maar twee seizoenen vol in de stad. Het OHL-team, de St. Michael’s Majors, heeft dit jaar de wijk genomen naar de suburb Missisauga na jarenlang voor matig gevulde hallen te hebben gespeeld. Voor het stadion van de Leafs vragen de scalpers echter zelfs voor een wedstrijd op maandagavond topprijzen en het ACC is tot de nok toe gevuld voor de wedstrijd tegen Washington.

Dat is dus heel anders op zondag bij de Marlies, die tegen de Syracuse Crunch spelen. Het is drukker dan een dag eerder, maar dat heeft waarschijnlijk te maken met het kindvriendelijke starttijdstip van vier uur en de speciale actie. De eerste vijfduizend toeschouwers krijgen een bobblehead kado van Leafs-legende Wendel Clark. Die zelf bovendien aanwezig is om handtekeningen uit te delen en om de eerste puck te werpen. De organisatie blijft echter met een flinke stapel dozen zitten, want maar zo’n 3300 toeschouwers komen kijken.

Wendel Clark krijgt wel het grootste applaus van de avond als hij het ijs betreedt. Met hem in het team bereikte Toronto tot twee keer toe de finale van de conference en miste de Stanley Cup-finale op één wedstrijd na tegen Los Angeles. Dat uiteindelijk weer verloor van de New York Rangers trouwens. Clark was een fysiek sterke speler, met een goede doelpuntenproductie en de reputatie dat hij altijd opkwam voor zijn teamgenoten. Daarmee heeft hij zich permanent een plek verworven in de harten van de sportfans in Toronto. Toen hij een paar jaar geleden voor de derde keer bij Toronto terugkwam, om in het shirt van de Leafs met pensioen te kunnen gaan, kopte de lokale krant ‘Wendelmania III’.

De Baby Leafs winnen de wedstrijd uiteindelijk redelijk makkelijk, mede door twee goals van David Ling, die in het verleden in Moskou speelde. Het hoogtepunt van de marketing is een shoot-out tussen allerhande als superhelden verklede ijshockeyers. Uiteindelijk blijkt Spiderman vaardiger dan The Flash, Batman, Superman en Captain America. De spinneman tilt de puck op, legt hem op zijn stick en draait om de doelman heen om de puck in het net te deponeren.

De avond is voor het honkbal. De vierde wedstrijd in de World Series en de vierde overwinning voor Boston. De Red Sox veroveren daarmee het kampioenschap in de Major League. Een paar jaar geleden werd voor het eerst in 86 jaar het kampioenschap binnengesleept, maar de fans hoefden nu een stuk korter te wachten. We kijken een deel van de wedstrijd in een sportbar in de buurt van het hotel, maar worden min of meer weggejaagd door het feit dat het grootste deel van de bezoekers naar showworstelen zit te kijken. Op de hotelkamer zien we hoe Boston het afrond.

De volgende dag de Leafs op het programma. Alexandr Ovechkin komt naar de stad met de Washington Capitals. Het Air Canada Center heeft weinig meer weg van een sportstadion. Het is een complete stad met een overdaad aan horecagelegenheden, souvenirwinkels, zelfs een complete brouwerij waar speciaal bier voor de Leafs wordt gebrouwen en een televisiestudio van de zender Leafs TV. De organisatie is gelikt en professioneel. Heel anders dan het team op het ijs, dat zich enorm de kaas van het brood laat eten door de matig in vorm zijnde Capitals. De eindstand is 1-7 en tegen de tijd dat het eindsignaal klinkt, is de hal al voor meer dan de helft leeg. Boegeroep begeleidt de spelers van het ijs. De laatste twee goals van Washington worden met luid, cynisch gejuich begroet. Net als iedere save van de ingewisselde doelman Raycroft trouwens.

Toronto mag dan een Leafs-stad zijn. Kritiekloos zijn de fans bepaald niet. Een van de zondagskranten heeft nog een keer subtiel op een rijtje gezet hoe enorm de winst van de organisatie is en hoe weinig sportief success de Leafs hebben gehad. Het is intussen meer dan veertig jaar geleden dat Toronto de Stanley Cup heeft binnengesleept. Ze hebben nog een eind te gaan om de Boston Red Sox te evenaren, maar het spel van het team geeft weinig hoop op spoedige verbetering.