Robin is de hele dag bezig met bellen en organiseren. Hij lijkt drukker dan op andere dagen. De coaches praten, volgens mij, de hele dag over ijshockey. Analyse van de eerdere wedstrijden en tactisch voorbereiden op de volgende wedstrijd. De spelers hebben een korte bespreking, een ontspannen training of mogen op de foto. Individueel met een nummer onder zich en als team. Maar er is vooral tijd voor een wandelingetje, een spelletje, een tochtje met de step naar het centrum van Vilnius of gewoon even ontspannen op je eigen manier. Ook is er iets meer tijd voor contact met thuis.

Voor mij geldt het omgekeerde. Op de wedstrijddagen heb ik nauwelijks een officiële rol. Een prijs uitreiken misschien en veel spontaan contact met allerlei mensen en dat vooral bij de wedstrijden van het NL team. Op de rustdagen wordt ik vol gepland door de organisatie van het tournooi. Dit is geen job voor introverten. Trips naar mooie plekken, ontmoetingen met allerlei voor het ijshockey belangrijke mensen, presidents meetings en etentjes. Veel etentjes. Op een rustdag sta ik de hele dag aan in het Engels, met veel mensen om me heen. Om met iedereen goed te kunnen praten zou ik eigenlijk nog Russisch moeten leren. Ik vrees dat mijn liefde voor het Nederlandse ijshockey niet zó ver gaat.